Torajaland

Vanmorgen om 9.00 uur maken we kennis met Joseph onze gids. Het lijkt een aardige jonge man te zijn. We rijden eerst door een schitterend landschap naar een rots waarin  de Toraja's hun doden bijzetten.  Als iemand is gestorven wordt het lichaam met formaline ingespoten en op die wijze kan het wel 10 jaar in huis worden bewaard totdat de familie genoeg geld heeft gespaard voor een funeralceremonie. Afhankelijk van de kaste waartoe je behoort duurt het aantal dagen van zo'n ceremonie. De hoogste kaste heeft zeven dagen nodig de laagste kaste heeft aan een dag genoeg. Voor de ceremonie wordt minimaal een varken en een buffel geslacht. Gasten worden geacht een goede gift te geven dat kan zelfs gaan tot het geven van een buffel. Op de dag van de funeral wordt het lichaam gekleed en strak gewikkeld in doeken. Dat strak wikkelen is nodig omdat zo de herinneringen en het karakter van de dode bewaard blijven. Pas na het  bijzetten  in de rots is de overledene pas echt dood. In een rotsgraf                                Is ruimte voor een hele familie, generatie op generatie. De lijken krimpen en krimpen en nemen weinig ruimte in beslag.                 De tau tau, de beeltenissen van de overledenen worden precies gelijkend gemaakt. Dankzij foto's kan dat tegenwoordig steeds beter. Ze worden geplaatst in een galerij voor het graf.                                                        We bezoeken een aantal van deze rotsgraven ook een oude druipsteengrot waar eeuwen geleden de doden werden bijgezet. De beenderen en skeletten liggen er nu her en der verspreid. Bij een skelet ligt een aantal sigaretten en een blikje bier, een laatste gift aan de onbekende dode.                          Hierna rijden we naar een boom waarin dode tandenloze kindertjes werden en worden bijgezet. De boom wordt open gemaakt het babylijkje wordt in de foetushouding in de boom gezet en de boom wordt met stof weer dichtgemaakt. Zo groeit het kindje met de boommee richting de hemel. Het mag alleen in een boom die wit boomsap heeft want dat lijkt op moedermelk. Wat ontroerend mooi deze wijze van omgaan met een dood kindje.                                       We lunchen heerlijk onderweg met traditonal Torajafood. Kip met kruiden gekookt in bamboe en heel bijzonder gekruid varkensvlees opgediend met pikzwarte rijst. Het smaakt verrukkelijk. Na de lunch bezoeken we we een aantal woongemeenschappen die leven in de authentieke Troajahuizen . Het huis van de grootvader, hoofd van de familie, is versierd met buffelhoorns die geslacht zijn voorceremonies. Vol indrukken zijn we rond vier uur terug bij hotel Luta. We lopen nog even Rantepao in maar daar is niks tebeleven, druk op straat stinkende riolen en een terras ......echt niet. Een blikje bier en een ijskoffie uit de supermarkt nemen we mee naar onze kamer. Op ons kleine balkon kunnen net twee stoelen staan en daar is het ook prima zitten. We eten vanavond in het hotel en doen ons daarna tegoed aan een grote hoeveelheid rambutans die we gisteren hebben gekocht. Wat een prachtige dag!,