Andere gewoontes

Nadat we vol indrukken de ceremonieplaats hebben verlaten gaan we eerst maar eens lunchen. Dan komt gids Joseph met een voorstel. We gaan een tocht door de bergen maken met prachtige uitzichten onderweg en daarna op bezoek bij een vriend van hem wiens moeder al zes jaar in haar kist ligt te wachten op haar ceremonie. De tocht door de bergen is prachtig, de wegen onvoorstelbaar slecht. Af en toe stoppen we om foto's te kunnen maken van de mooie rijstvelden. Dan komen we in een klein dorpje aan en Joseph neemt ons mee het huis in. We worden vriendelijk ontvangen door de man wiens moeder al zes jaar geleden, volgens onze normen, gestorven is. We gaan een kamer binnen en daar staat een doodskist, ervoor ligt eten. Ook wij geven een geschenk aan de dode, een pakje rijstcrackers. Het gordijn wordt voor de kist weg gehaald en door een glazen ruitje mogen we best even naar oma kijken. Ons wordt aangeraden de zaklamp te gebruiken dan kunnen we haar gezicht beter zien. Het is zo absurd, maar we doen het wel. Schijnen met de zaklamp naar binnen en zien een klein skeletje. Ook de twee kinderen die mee naar binnen gaan kijken nog even bij hun oma, de zoon praat nog even tegen haar en we verlaten de kamer weer.  Hierna stapt de man met de twee kinderen bij ons in de auto en we rijden naar zijn woongemeenschap. Daar worden we door vrouwen en kinderen vriendelijk onthaald met koffie. We zitten gezellig te praten op de vloer van de rijstschuur en de kinderen spelen met de van Dauwe gekregen ballonnen. Met een hoofd boordevol indrukken gaan we terug naar ons hotel. We eten 's avonds lekker bij restaurant Aras maar gaan er wel heen met de paraplu want het regent hard.