Weer thuis

Woensdag 9 maart terwijl de solar eclips nu is te zien op Sulawesi en duizenden mensen daarheen zijn gegaan om het mee te beleven zijn wij thuis gekomen. We vinden het alle twee heel erg jammer dat we niet hebben geweten dat deze totale zonsverduistering zou plaatsvinden en met name op Sulawesi zo goed zichtbaar zou zijn. Altijd kijk ik vooraf of er in de periode waarin wij een land willen gaan bezoeken ook bijzonderheden zijn en niets heb ik gelezen over deze zonsverduistering. Waarschijnlijk niet goed genoeg gezocht.                                                                         De laatste dagen van onze reis zijn nog heerlijk geweest. Met een gevoel van ' jammer dat we weggaan'  zijn we weggevaren van de Bunaken, het is er een echt paradijsje waar de tijd nog stilstaat, geen massatoerisme, geen veelvoud aan resorts. De vlucht naar Makassar verloopt prima, op de luchthaven ontmoeten we een jonge Engelse vrouw die ook op de Bunaken verbleef. Samen delen we de taxi naar ons hotel. In tegenstelling tot de vorige keer hebben we nu in het Golden hotel Makassar een rotkamer. Niet eens een raam en piepklein, upgraden is niet mogelijk. Maar een douche met zoet water vergoedt veel al is het ook in een bad met een grote roestvlek. We eten ' s avonds weer heerlijk in de warung waar we de allereerste keer in Makassar ook hebben gegeten en het voelt alsof we niet zijn weggeweest. Het is smoordruk op straat, de kade langs de zee is bomvol kleine warungs die pisang epe, dat is geroosterde banaan die wordt opgediend met een verrukkelijk sausje, en vers avocadojuice verkopen. Natuurlijk doen ook wij ons tegoed aan de plaatselijke lekkernij. De tijd die ons nog rest brengen we wandelend, en aan het zwembad door.   De terugvlucht verloopt vlekkeloos en vanmorgen om 8.00 uur zetten we weer voet op Nederlandse grond. Nu wappert de was aan de lijn, Bo loopt weer gezellig door de kamer, straks komen de kinderen en kan er geknuffeld worden, daar kan geen reis , hoe mooi ook, tegenop.