Wet season of wel regenseizoen

Zondagmorgen worden we gewekt met muziek. Het lijkt op een kerkdienst. Nou kan het dat best zijn geweest want Tomohon is het centrum van veel christelijke kerken. Er zijn zeker zes protestante kerken en een grote katholieke. De muziek veelal voor ons onbekend, soms wel aardig, soms heel lelijk zal aanhouden tot 12.00 uur ' s nachts. Bij ons was allang de politie gebeld vanwege geluidsoverlast.                                           De lucht is hier en daar blauw maar de wolken verzamelen zich wel om de bergen. Na de lunch doen we dikke schoenen aan en gaan we aan de wandel. Er loopt een pad door de jungle naar een waterval en dat is ons doel. Het is stijgen en dalen, we vergapen ons aan de prachtige grote vlinders, de ons volkomen onbekende bloemen en genieten van het koor van krekels dat ons begeleidt.  Na anderhalf uur lopen hebben we wel een heel mooi uitzicht op Manado en in de verte de Bunaken maar horen nog geen waterval. Dauwe besluit dat we teruggaan, wie weet hoever de waterval nog is en we moeten wel het hele stuk terug door de jungle. Het is een goede  beslissing, tjee wat valt het laatste stuk zwaar. We hebben ons echt niet gerealiseerd dat we zoveel zijn afgedaald. Donkere wolkentrekken steeds meer samen maar gelukkig blijft het droog. We zijn blij terug te zijn en nemen moemaar voldaan een lekker drankje.                                                                                                                   Maandagmorgen, dit is mooi opstaan zon! In de bikini drink ik met veel genoegen mijn bakkie koffie. De gekuiste kruizen hangen te drogen op het wasrekje! wat wil een mens nog meer. Na de lunch gaan we te voet naar Tomohon, dat zeker 5 km verderop ligt. Het dalen en stijgen valt na de tocht van gisteren best een beetje zwaar. Hoewel het inmiddels alweer zwaar bewolkt is kiezen we ervoor geen regenkledibg of plu mee te nemen. Tomohon stelt niet zo veel voor, het is rommelig, wat armoedig, slecht onderhouden wegen maar heeft een KFC. In die zin gaat het mee in de vaart der volkeren. We sjouwen over de kleine markt en kopen verrukkelijk smakende gebakken banaan. We hebben pret om de in onze ogen foeilelijkemeubels die te koop worden aangeboden. Met eenbemo, een klein busje, gaan we terug want het begint te miezeren. Dat miezeren gaat snel over in een urenlange tropenbui. Morgen gaan we naar de Bunaken ook daar is het weernet als hier. Vertwijfeld kiijken we op internet hoe de weergoden het doen op Bali of Java maar ook daar regeert Pluvius met strenge hand. De mensen hier beginnen te klagen over het vele water, de boeren kunnen op de maisakkers niks beginnen. Wat dat betreft kon het wel Nederland zijn.