Terug in Makassar

Zondagavond, een paar uur geleden zijn we weer geland in Makassar en gek he het voelt alsof we niet weg geweest zijn, zo snel kan iets als  bekend en vertrouwd voelen.  We hebben op de Bunaken prachtige dagen gehad. Gesnorkeld boven schitterend zacht koraal dat zacht wiebelend meebeweegt met de golven van de zee. Heel veel vissen gezien, natuurlijk Memo, het kardinaalsvisje, maar ook knalgele trompetvissen, grote schildpadden met mooie gekleurde vlakken op de schild en....twee whitetipsharks, of wel twee rif haaitjes. De ene snorkeltocht is niet mooier dan de ander. 's Middags gaan we na wat geluierd te hebben vaak aan de wandel, altijd net als buurman Bouwma gewapend met een stok want het wemelt van de honden op de Bunaken. Ze blaffen wel heel hard maar zijn absoluut niet agressief. Eris een klein dorp op de Bunaken en de woonomstandigheden van de dorpelingen zijn beslist niet luxe te noemen. Geen stromend water, electriciteit tot 10.00 uur en we zien geen schotels om tv zenders te kunnen ontvangen. De huisjes zijn klein, donker en vaak oogt het erf erg rommelig, over de heg hangt vaak wat goor wasgoed te drogen. Maar de mensen die we tegenkomen zijn allemaal even vriendelijk: "Whats your name, where are you going? Where are you from? " en wat is het dan weer leuk als we met ze op de foto willen . Op hoeveel selfies we ook deze reis weer vereeuwigd staan, het blijft ons verbazen.                           De resort waar we verblijven is paradijslijk , het eten verrukkelijk. Het aantal gasten ismaar klein en het is heel gezellig dat er een leuk jong stel uit Apeldoorn is waarmee we samen eten.                                                                                                 Vanmorgen bij het opstaan is de lucht vooral boven vasteland heel donker maar ook bij  ons schijnt de zon niet. Op een gegeven moment kunnen we Manado niet zien liggen zo regent het er. Tegen 12.00 is de speedboat gereed om ons naar vasteland te brengen en dan is ook de zon terug. We worden naar de airport gebracht en bijna op tijd vertrekt het vliegtuig naar Makassar. Ik type dit relaas aan de rand van het zwembad, op het grote dakterras is een besloten feestje met een band en de ene Engelse wals volgt de andere op. Nog even en Dauwe en ik walsen samen rond het zwembad, ook romantisch toch? Morgen gaan we nog even de stad in en dan is het echt de laatste dag Sulawesi.