Tomohon

Zondagmorgen, terwijl ik zit te typen dansen talloze veelkleurige vlinders rond de bloemen, knalgele vogeltjes, kleine bruine met pikwarte kopjes pikken in rijpe papaya vruchten en de klanken van een band die speelt in een van de vele kerken van Tomohon klinkt door de bomen. Hoewel de dag met een blauwe lucht is begonnen is het inmiddels weer zwaar bewolkt. Maar eerst nog vertellen over de dag van gisteren.

We worden na het ontbijt dat bij de kamer wordt geserveerd, opgehaald door Jeffrey de driver en een gids met een onuitsprekelijke naam. De gids is een aardige jongen die goed zijn best doet maar een voor ons nagenoeg onverstaanbaar Engels spreekt en de hele dag zal doorpraten. Tomohon is een provinciehoofdstadje en gelegen tussen de vulkanen die regelmatig een uitbarsting hebben. De grond is hierdoor erg vruchtbaar en er wordt veel groente verbouwd en bij de huizen staan mooie bloemen. We zien zelfs heel veel bloemenstalletjes. Een bezoek aan een van de meest bizarre markten ter wereld staat op het programma. Hier worden niet alleen groente, fruit en huishoudelijke artikelen verklcht maar ook vlees. En. Dat laatste daar gaat het om. Het is niet alleen vleesvan kippen envarkens maar ook van apen, honden, katten, ratten, muizen, slangen en natuurlijk weer vleermuizen. Eigenlijk is het verboden om honden, katten en apen te eten maar het past binnen de cultuur van de Minahasa. De grootste bevolkingsgroep van deze regio. We zien alleen geen dode apen, maar misschien  komt dat ook wel omdat we niet de hele markt overlopen en ik echt heel akelig wordt van hetgeen ik zie. Ik realiseer me heel goed dat ook een kip en varken en levend wezen zijn om toch dit roept heel andere emoties op. Het is onderdeel van een cultuur maar daar begrip voor hebben doet een grote aanslag op mijn acceptatievermogen. Buiten het marktterrein worden de hanen vertroeteld en verhandeld, dat is toch fijner om te zien.  We maken een tochht door het vulkaanlandschap. Wandelen naar een punt vanwaar we een mooi uitzicht op een krater hebben. Daarna gaan we een grintpad op en lopen verder tot we komen bij de rand van een felgroen stinkend meer. Rond het meer zijn overal poelen met walmende kokende modder en water dat heel erg stinkt. Wat een bijzondere omgeving.

Lunchen doen we in een drijvend restaurant aan het meer. Ik krijg een grote geroosterde goudvisen twee knaloranje kreeften. Smullen! De rijst is ok maar de groente, weer waterspinazie, vind ik echt niet lekker. Dauwe heeft smakelijk gebakken kip in een heerlijk sausje. Hierna rijden we verder en komen langs sacrofagen uit de 16e eeuw waarin de mensen in foetushouding werden begraven. Met het oog naar het Noorden naar Mongolie want daar kwam hun schepper vandaan. Rond zes uur zijn we terug, moe maar weer bomvol indrukken terug.