Nog in Pulisan

Zittend op het strand uitkijkend over de zee zien we hoe jonge mannen met harpoenen  de zeeingaan om op die wijze vissen te vangen. Ook is er man die met een zelgemaakte bril op steeds koppie ondergaat en met zijn handen vissen vangt en die dan aan een touw rijgt. Een ander groepje jongens trekt een net door het water en zij vangen op die manier hun vissen. Een van die vissen eet ik die avond, heerlijk boven een houtvuurtje smaakt deze heerlijk. 's Avonds schijnt de maan mooi helder en de rollende golven krijgen daardoor een zilveren randje, wat een mooi schouwspel.           De volgende morgen is de lucht zowaar mooi blauw. We doen weinig deze dag snorkelen kan niet omdat de zee gevaarlijk trekt en de golven veel te hoog zijn. Ergens heen kan ook niet want we verblijven aan het eind van de wereld, 25 minuten lopen door de jungle. We zijn de enige gasten en eerlijk gezegd hebben we, hoe mooi het hier ook is, we hebben het wel gezien. We besluiten een dag eerder naar Tomohon te gaan. Ik overleg dat de chauffeur ons een dag eerder ophaalt en is het ineens onze laatste dag in Pulisan. Tegen het eind van de middag komen  er een vrouw en haar zoon uit het dorp om ons een massage te geven. Er komt bijna per persoon een hele fles olie aan te pas en na een uur glanzen we als twee glimwormen. Het is een hele klus de olie weer verwijderd te krijgen met koud water uit demandibak. Maar niet miepen, wie klaagt er nu na een uur massage voor zes euro.                                      De volgende morgen zullen we het volgens het laatste ontvangen sms bericht om 8.30 uur worden opgehaald. We ontbijten op tijd, zetten de bagage klaar en om 8.00 uur zijn de twee sterke vrouwen er om de bagage op hun hoofd dragend, door de jungle naar de straat te brengen. Het heeft ' s nachts weer geregend en het pas is glibberig en de stenen over de beekjes zijn spekglad. Om precies 8.30 uur staan we op straat. 9.00 uur nog geen auto en chauffeur. Ik sms eens en dan blijkt dat er om 7.20 uur een berichtje is verzonden dat de chauffeur er zal zijn om 11.00 uur. Dat berichtje hebben we niet gekregen, de telefoonverbinding is zo slecht. De vrouwen nemen ons mee naar hun village en daar gezeten voor hun huis intwee grote plastic stoelen, een rode en een blauwe, aanschouwen we het dorpsleven. En zo wachten we tot 11.00 uur. Dan komt Jeffrey een aardige jongen die onsnaar Tomohon brengt. We krijgen eenmooie kamer in Hinghland resort en wat voelt het superluxe om een warme douche te hebben en na 10.00 uur nog gewoon electrisch. Het bed is mooi opgemaakt en ziet er uitnodigend uit.               (Ditbericht had moeten wordenverzonden voor het verhaal van de vulkaan maar de site haperde)