Schuitje varen.... Wijntje drinken varen we naar de overkant....en dan Venetie!,

Zondagmorgen, de laatste morgen op Griekse bodem opstaan met zon is fijn. Dus maar weer de bikini aan, rokje erover en klaars is Jet. Het wordt een klungeldagje pas aan het eind van de middag kunnen we aan boord. Traditiegetrouw heb ik altijd pannenkoekenmeel mee op vakantie, en vandaag heb ik prima tijd om als lunch pannenkoeken te bakken. Het smaakt heerlijk. 

In de loop van de middag betrekt het en met dreigende wolken verlaten we de camping. Het is in Patras op het haventerrein een ongeorganiseerd iets. We hebben de indruk dat illegalen hun best doen zich in een vrachtwagen te verstoppen. Schichtig rennen jongens rond, politie  is er in grote getale en alles wordt gecontroleerd, ook onze camper zowel de garage als binnen. We snappen niet waar en hoe we ons moeten opstellen om aan boord te kunnen gaan, uiteindelijk volgen we andere campers en vrachtwagens en komt het goed. De ferryboat van Menoan lines is een heel grote boot en wat voelen we ons ienie mienie als we naar binnen rijden. Eenmaal geparkeerd verlaten we de camper en mogen we niet weer terug voor we aan land zijn.

Onze hut is klein maar dat vinden we geen enkel probleem. We sjouwen de hele boot rond, drinken wat, eten best lekker en komen de avond goed door. Het valt me reuze mee dat de boot niet meer last van deining heeft en we slapen heerlijk. Dat er in Ingoumenitsa nog aan- en afgemeerd wordt merken deze slapekoppen niets eens. De volgende dag is er een van lekker in. Het zonnetje zitten, lezen eten en drinken. De eindeloze zee zonder kustlijn ziet er wel heel groot uit. Rond 6 00 uur komen we aan in Ancona maar dan duurt het nog wel anderhalf uur voor we weer van boord zijn. 

We hebben een camping gevonden 30 km ten Noorden van de haven. Heel veel zijn reeds gesloten. Inmiddels is het donker en dat is minder leuk. Tot twee maal aan toe stuurt het navigatiesysteem ons een tunnel in die maar drie meter hoog is. Beide keren ziet Dauwe het op het laatste moment dat maakt de reis wel extra spannend. Eindelijk vinden we de camping, midden op het platteland, een groot bord geeft aan dat de camping het hele jaar open is. Alles pikdonker, geen receptie open, slagboom naR beneden. Dit is niet leuk. Maar.... Handmatig kan de slagboom omhoog en brutaal rijden we de camping op. Dan komt er een meneer aan die even verderop staat met de camper hij zegt dat er een aantal campers staan, dat er contact is geweest met de eigenaar en dat we kunnen overnachten. De eigenaar zal de volgende dag komen. In het campingboek staat ook dat het restaurant het hele jaar open is. Niet dus. Dat wordt een maaltijd van een kleine omeletmet een paar plakjes oud stokbrood, ach met honger gaan we niet naar bed.

De volgende dag is het rond de 300 km naar Mira een kleine plaats net voor Venetie, daar is nog een camping open.

Woensdagmorgen stappen we op tijd in de bus om naar Venetie te gaan. De bus stopt op het Piazza del Roma en vandaar lopen we de stad in. Een fikse wandeling, maar wat genieten we. Het is 33 jaar geleden dat we hier liepen met de kinderen, samen met Rien en Marianne en hun kroost. De omstandigheden waren toen wel anders, ogen voor en achter hebben doet een stad toch anders beleven.

We maken kennis met de hoge waterstand rond Venetie  want het water kolkt over de kades en we hebben kletsnatte voeten. Het is gezellig druk, weinig groepen achter parapluutjes aan wel een groot aantal Japanners,maar ja waar kom je die niet tegen. We bezoeken de San Marco en zijn diep onder de indruk van de kerk. Alle muren zijn versierd met schitterende Byzantijnse kunst, de vloeren zo schitterend ingelegd, je kunt je voorstellen dat Escher hier geïnspireerd raakte. Of dat zo is weet ik natuurlijk niet. We bezoeken de kunstcollecties, kopen een kaartje voor de bovenrondgang  en kijken ons de ogen uit. Eenmaal weer buiten staat er een lange rij te wachten om naar binnen te kunnen en wij konden gewoon doorlopen. Mazzelaars!

Het wordt tijd voor een terras en wat is dan mooier dan zitten op het San Marco plein, de prijs is er ook naar. Een koffie, een biertje 33 Euro. Dat wordt een broodje uit de hand. We maken talloze foto's lachen stiekem om de bijzondere mensen die er ook rondlopen, verbazen ons over kledingkeuzes kortom we gedragen ons als echte toeristen. We eten aan het begin van de avond lekker een pizaatje en dan is het Venetie bij avond en dat is me toch ook mooi. Het is nog een lange wandeling terug naar het Piazza del Roma en een gezoek. We dolen door donkere straatjes, lopen verkeerd, komen uit op prachtige pleintjes, zien schitterend verlichte kerken en zijn hartstikke moe als we uiteindelijk in de bus zitten. Wat een prachtige dag.

Na een nacht lekker slapen is de energie weer terug en ' s middags gaan we op de fiets naar Padova. Wat een mooie Italiaanse stad. Jammergenoeg hebben we onvoldoende tijd om alles goed te kunnen bekijken wNt voor het donker is willen we terug zijn. En het is wel 35 km fietsen langs een soms best wel drukke straat. De dag sluiten we af met een heerlijk etentje bij een restaurantje dat ons door medecamperaars was aanbevolen.

Nu stop ik, nog een kopje koffie en dan rijden we naar Cortina d' Empezzo.