Olympia en de Vouraikoskloof weer een verhaal over cultuur en natuur

Na een schitterende tocht( het begint bijna saai te worden) door de bergen komen we aan in Olympia. De wegen in de dorpjes waar we doorrijden zijn soms bijna te smal voor de camper, de haarspeldbochten vragen de nodige stuurmanskunst, en toch blijft er ook voor Dauwe tijd over om te genieten van alle mooie natuurschoon. Het binnenland van de Pelopennesos is mooi, nagenoeg onbewoond en arm. Het valt ons op dat vanaf de kerken altijd de Griekse vlag wappert. Kerk en staat zijn in Griekenland niet gescheiden en de 'pappa's' de priesters zijn allemaal staatsambtenaar. 

We komen aan in Archea Olympia en vinden op camping Alfios een prachtig plekje, met uitzicht op de bergen en dalen rond Olympia. De camping heeft een mooi zwembad en het voelt toch wel erg luxe om daar met ons tweetjes in lekkere stoelen een tukkie te doen. Ik ga ook nog even zwemmen, Dauwe steekt niet eens een teen in het water, het oogt hem te fris. Het water is ook niet echt warm maar prima te doen.

De volgende morgen stappen we op de fiets om het antieke Olympia te gaan bezoeken. In 1875 is men systematisch begonnen met het de opgravingen en tot op de dag van vandaag gaat men daarmee door. Als we bij de ingang komen schrikken we van het grote aantal touringcars dat er reeds staat. Eenmaal binnen is het op sommige plaatsen zo druk, het doet Dauwe denken aan een pretpark. Gelukkig wordt het in de loop van de morgen snel een stuk rustiger en kunnen we vrijelijk rondlopen, foto's maken en proberen ons een voorstelling te maken van hoe het eens was. Dit is de plaats waar de vorst Pelops werd vereerd en de goden Zeus en Hera. Hier vonden in 776 voor Christus de eerste Olympische spelen plaats als religieuze plechtigheid ter ere van Zeus. Sinds 1928 wordt op deze plaats het Olympisch vuur ontstoken. Het is bijzonder hier rond te lopen en weer verbazen we ons erover hoe immens groot de tempels zijn geweest. In een van de tempels moet een houten beeld van Zeus hebben gestaan dat 13 meter hoog was, het is in 426 geroofd en vervoerd naar Constantinopel en daar een paar jaar later door brand verwoest.

We bezoeken ook de beide musea en vooral het Nieuwe museum is zeer de moeite waard, prachtige beelden, sommige replica's gemaakt door de Romeinen, vragen om gefotografeerd te worden. Zowel het Oostelijk als het Westelijk fronton van de Zeustempel staan prachtig gerestaureerd in het museum, het overwinningsbeeld van Nike, maar ook kleine beeldjes, grafgeschenken en gebruiksvoorwerpen staan mooi opgesteld.

Het is ver in de middag als we weer terugzijn op de camping en ik snel het zwembad inschiet. 's Avonds fietsen we weer naar het dorp om er te gaan eten. Op zo'n moment merk je heel goed dat we in het naseizoen zijn, we zitten nagenoeg alleen op het terras en dat is niet heel gezellig maar het eten is lekker en samen hebben we het ook wel leuk. In het pikdonker trappen we de steile helling naar de camping weer op.

De volgende morgen verlaten we Olympia en alweer is de rit zo mooi! De bergen waar we doorrijden zijn hoog, er staan geen olijfbomen maar knoestige kleine eikjes en stekelig struikgewas, er lopen kuddes geiten met prachtige hoorns, de dorpjes zijn klein en we vragen ons af waar de mensen hier van leven. We kopen een pot verrukkelijke honing maar van die 10euro kan de man ook niet bestaan. De wegen zijn soms smalle kronkelweggetjes en het landschap indrukwekkend mooi. Uiteindelijk komen we aan bij de Golf van Korinthe en dan is het zoeken naar een camping. We kunnen in Diakofto geen camping vinden al moet er volgens de reisgids wel een zijn. Wel zijn er gedoogplaatsen aan het strand waar je de camper mag parkeren maar dat spreekt zeker Dauwe beslist niet aan. Uiteindelijk vinden we een camping 15 km ten Westen van Diakofto. 

Op tijd het bed uit want vandaag willen we met de tandradbaan door de Vouraikoskloof. We zijn mooi op tijd, kopen tickets en drinken eerst maar eens een kopje koffie met een Griekse lekkernij. De treinrit is fantastisch! De trein stijgt soms 28%, de rit gaat door tunnels, door nauwe doorgangen, langs indrukwekkende ravijnen en steeds weer hebben we prachtige uitzichten. Uiteindelijk komen we aan in Kalavrita. Daar moeten we een aantal uren wachten om weer terug te kunnen. Natuurlijk er zijn voldoende terrasjes maar toch het wachten duurt wel een beetje lang. We verbazen ons erover dat Kalavrita een wintersportplaats is met winkels die volledige ski uitrustingen verkopen. Nergens zien we skiliften? De terugreis is ook weer spectaculair mooi. 

We stappen de camper weer in en rijden net zo lang tot we een camping zien en dat is Stolsi. Er ligt geen plaats bij in de buurt, maar de camping ligt aan zee, we mogen een mooie plaats uitzoeken en zijn twee tevreden vakantiegangers als we weer voor de camper zitten en uitkijken over de zee.

Vandaag hebben we de dag luierend doorgebracht morgen rijden we verder richting Patras. Zaterdag zullen we er op de boot stappen naar Ancona. De overtocht die we hadden geboekt naar Venetie is mislukt. Willen we wel naar Venetie varen dan kan dat pas met de ferry van 12 oktober, dat duurt ons veel te lang. Ach dan rijden we maar 300km verder in Italie, het is niet anders.