"Portugese cultuur".....

Woensdagavond om 17.30 uur stappen we bij Dorine, de mevrouw van wie het huis huren, in de auto en we gaan naar Tavira. Daar aangekomen is haar man er al met Nederlandse kennissen. We wandelen naar de bibliotheek van Tavira waar we heel aardig worden ontvangen. Eri is een Engelse mevrouw die regelmatig lezingen organiseert die de cultuur van Portugal tot onderwerp hebben. Deze lezingen zijn echt bestemd voor de vele Noord Europeanen die Portugal tot hun nieuwe of tweede vaderland hebben. De lezing die vanavond gehouden wordt door een prominente Portugese radiopresentator gaat over de componist Branco. Nog nooit hebben wij van deze man gehoord en gelukkig zijn wij niet de enigen. Het verhaal is niet bijster interessant maar de muziek die we beluisteren is erg mooi en de wijze waarop er wordt verteld is prachtig. De mimiek, het enthousiasme maakt meer dan goed en ach het duurt maar een uurtje. Daarna gaan we in Brego een klein gehuchtje, lekker Portugees eten. Het is een leuke avond.

Donderdagmorgen word ik wakker gekust door de zon! Hoe goed kan een mens het hebben. Al tijdens het koffiedrinken kan het T-shirt uit, laat de zon maar schijnen op het bleke winter vel. ' s Middags fietsen we een heel eind en het is goed merkbaar dat wegenonderhoud geen prioriteit heeft in Portugal.

Zaterdagmorgen gaan we op de fiets naar Olhao. Dat is ongeveer 15 km dus prima te doen. De markt van Olhao is zowel binnen als buiten. In de twee markthallen wordt vis verkocht, buiten groente en fruit aangeboden door boeren uit de omgeving. Hoewel zeker 50% van de bezoekers niet Portugees is, is het totaal niet toeristisch. Alleen al het kijken naar de mensen die hun waar aanprijzen is een feest op zich. Oude verweerde gezichten met nog een of twee bruine tanden, ongeschoren oude mannenwangen, warrige bossen grijs haar, kleding die maar een functie heeft en dat is warm zijn. Het grappige is de bezoekers zijn gekleed zowel hoogzomers, de toeristen, als dik winters, de Portugezen. In het zonnetje genieten wij van een kopje cappuccino.

's Middags maken we een prachtige lange wandeling door de heuvels rond ons huis. De wilde thijm begint al weer uit te lopen, de distels steken groene kopjes boven het maaiveld uit, en overal bloeien wilde bloemen, heel veel geel en zacht lila. Zo mooi, zo echt lente. De sinaasappelbomen hangen bomvol fruit, wanneer ze dat gaan plukken, heel veel ligt al op de grond. Wij vinden dat zo zonde, ik zou de sinaasappels wel willen oprapen maar dat mag niet van Dauwe. Afblijven Jet!

's Avonds gaan we naar  Sao Bras de Alportel. Voor een etentje en aansluitend een toneelvoorstelling. We zijn daarvoor uitgenodigd door Dorine en Jan. Het stel waarvan wij huren. In het museum van Sao Bras vindt het gebeuren plaats. We delen de tafel met heel aardige Engelse mensen. Na het lekkere eten vindt de toneelvoorstelling plaats. Het wordt gespeeld door Portugezen, Engelsen en Nederlanders. Ieder in zijn eigen taal, het is een bewerking van Wagners opera Ring cycle. Het is dolkomisch, leuke liedjes worden gezongen en wij als publiek zingen mee. En hoe gek het ook moge klinken er is geen Babylonische spraakverwarring; iedereen begrijpt het stuk. In het pikdonker rijden we weer terug, openbare straatverlichting is hier een onbekend fenomeen en de vele gaten en kuilen in de weg vragen om voorzichtig rijden, gelukkig doet Jan dat. We drinken nog een flesje wijn bij hen en hebben weer een prachtige dag beleefd.

Zondagmorgen is het zwaar bewolkt en koud. Dat is niet fijn want we gaan vanmiddag naar de carnavalsoptocht in Moncarapacho. 

De optocht begint om 14.30 maar ook hier kennen ze het kwartiertje later beginnen. We hebben een prachtige plek op twee stoeltjes naast de deur van de dorpskroeg.Dauwe  haalt twee glazen rode wijn, limonadeglazen, en wat ons betreft kan de optocht starten. We genieten veel meer van de mensen om ons heen dan van de optocht die het toppunt van kneuterigheid is, maar de mensen vinden het prachtig. Er wordt kwistig met confetti gestrooid, volop gedronken en de wagensmaken onafgebroken rondjes om de kerk. Vlakbij ons staat een morsig mannetjes kreeften te frituren, die hij daarna in stukken knipt en als snack verkoopt. Het stinkt heel vies en als we de Portugezen zien kauwen en knagen op deze delicatesse krijgen we nog geen trek. Rond 4.30 uur zijn we verkleumd en besluiten wij het dorp weer uit te fietsen. Voorlopig hebben wij Portugese cultuur genoeg gehad.