Montserrat, een Catalaanse bedevaartsplaats.

Vrijdag. De vorige dag is het uiteindelijk rond vieren droog geworden en zijn we lopend  over een pad tussen de spoorlijn en het strand  naar Mataro gegaan. Het centrum van de stad blijkt veel groter te zijn dan wij hebben gedacht. Het zier er wel mooi uit, heel schoon en goed onderhouden. Het aanbod winkels is groot maar ze zijn allemaal tot vijf uur gesloten zoals op zoveel plaatsen in Spanje. Er zijn heel veel terrassen maar er zit geen mens en dan oogt het niet uitnodigend. We sjouwen dus maar weer terug naar de camping over het pad waarlangs om het kwartier een trein dendert. 

Vrijdagmorgen rijden we op tijd weg. We willen vandaag naar Montserrat, eenCatalaanse  bedevaartsplaats die 60 km ten noorden van Barcelona ligt. Er is een mogelijkheid om met een kabeltrein naar het benedictijnse  klooster te gaan maar je kunt er ook met de auto, lees camper, heen. Natuurlijk kiezen we voor het laatste. De weg die 10 km langs is heeft alleen maar haarspeldbochten, de uitzichten onderweg zijn spectaculair en we genieten alle twee op eigen wijze.  Het is vandaag 11 september de dag waarop de Catalaanse onafhankelijkheid wordt gevierd. Dat zullen we weten. Het is druk, smoordruk op de weg naar boven. De laatste kilometer gaan we in file voorwaarts. We moeten een ticket pakken om door te kunnen rijden en daarna begint het zoeken naar een parkeerplaats. Maar we zijn niet de enigen die dat doen, geen plekje te vinden. Ik lever bij een aardige mevrouw de ticket in en de slagboom gaat weer voor ons omhoog. We rijden naar beneden en hebben een beetje leedvermaak om al die Spanjaarden die nog naar boven gaan en net als wij ook onverrichter zake weer naar beneden moeten. De camper parkeren we bij de bussen en we gaan met de kabeltrein naar het klooster. Het is heel mooi tochtje. De bergformatie waarop het klooster is gebouwd is een bezienswaardigheid op zich. De punten van de rotsen lijken wel grote vingers, of het zaagwerk van engelen zoals een Catalaanse dichter het heeft gezegd. In de kloosterkerk staat een replica van La moreneta, de zwarte maagd uit de legende waarop de bouw van het klooster is gebaseerd. In een heel lange rij staan de gelovigen meer dan een uur om het beeldje van dichtbij te kunnen bekijken of zelfs aan te raken. Wij, nieuwsgierig als we altijd zijn, staan ook een kwartiertje in de rij maar stappen er ook maar weer uit. De kloosterkerk is mooi en het is indrukwekkend te zien wat het kleine beeldje hoog achter het koor doet met de gelovigen. Het doet ons denken aan de emoties van boeddhistische gelovigen bij de Boeddha beeld. Buiten de kerk worden veel heel veel kaarsen gekocht en gebrand, en in een spleet tussen de rotsen duwen mensen briefjes met smeekbeden.    We tuffen met de kabelban weer naar beneden en stappen weer in de camper.  Het plan om vandaag Girona te halen is erg ambitieus dus wijzigen we ons plan. We vinden een camping in Vilanova de sau. Het is gelegen in een prachtig landschap dat doet denken aan de hoge Veluwe maar dan bergachtig met eeuwenoude vulkanen. De camping is een boscamping, de hoge naaldbomen doen denken aan Canada, maar de herrie om ons heen is echt Spaans. We betalen 34euro en voelen ons terdege afgezet voor hetgeen de camping te bieden heeft maar hebben weinig keus. Vooruit maar!

Zaterdag. Voor we naar Girona rijden gaan we eerst nog 10 km terug naar de plaats Vic. De plaats staat bekend als de navel van Catalonië.   In het centrum zijn zowel Romeinse als Middeleeuwse restanten te zien. Op het placa Major is een grote markt. Aan de ene kant is dat heel leuk aan de andere kant zie je nu minder goed hoe mooi het plein is. De Catalaanse vlaggen hangen ook hier overal. Het binnenstuk v. Het plein is niet bestraat er ligt zand. De embotils zijn worstjes die alleen in Vic worden gemaakt en ze hangen dan ook werkelijk overal. Na het mooie Vic rijden we verder. In de campinggids kunnen we geen camping vinden in Girona, dus hebben we er drie opgezocht op het world wide web. Nou dat gaat niet goed. De eerste camping die we hebben gevonden en met adres en al vermeld staat blijkt een heel nauw straatje in bijna het centrum van de stad te zijn, de tweede camping geeft een adres dat niet bestaat. We besluiten een camping buiten Girona te zoeken en dat wordt er een in Fornells de la Selva. Daar is op camping Can Toni plaats genoeg, mooie ruime plaatsen op het gras met als enig nadeel  de overheersende stank  van de varkens van de buurman.