Girona, een verrassend mooie stad

Zondag, wat is het toch heerlijk op te staan met mooi weer, minder leuk is het enorme aantal tijgermuggen dat het op onze huid heeft voorzien. Misschien toch een bijkomend nadeel van de grote varkensschuur? 

We besluiten vandaag de Ruta du Carrillet te gaan fietsen. In Spanje heeft men net als in Frankrijk oude niet gebruikte spoorbanen omgetover in fietspaden en de oude stationnetjes zijn gezellige restaurantjes geworden. Een van die trajecten loopt van Girona naar Saint Feliu de Guixolls.

We fietsen de camping af, gaan het ene paadje af en het andere weer op slingerend door de omgeploegde akkers en komen uit op de bedoelde route. De fietstocht is prachtig en afwisselend. Danweer rijden we door een stuk bos, dan weer langs weilanden, heuveltje op, heuveltje af. We trappen langs een plaatsje dat Llagostera heet en zien dat het een mooie oude kerk heeft. Dat vraagt om een bezoekje. Het oude historische centrum is prachtig, de straatjes heel steil maar met de ondersteuning hoog ingesteld komen we wel boven. Vanaf het plein bij de kerk hebben we een mooi uitzicht op de omliggende omgeving. De kerk is jammergenoeg gesloten. We hebben dorst en gaan op zoek naar een restaurantje. Geen een te vinden, maar op het dorpsplein is een feest, als we het goed begrijpen is het ter ere van de vrijheid van meningsuiting. In het dorpshuis drinken we een colaatje en zijn zo even onderdeel van het dorpsgebeuren. We zoeken de route weer op en fietsen verder. Opeens rijden we in een groot eucalyptusbos, wat ruikt het er lekker. Na 32 km besluiten we terug te gaan, rond de 60 km op een dag is genoeg beweging. Als we terugfietsen zien we langs de kant van het fietspad  schitterende bloemetjes, felpaars van kleur, het lijkt op lathyrus.

We zitten 's avonds buiten tot we door de steekmuggen naar binnen worden gejaagd.

Maandag. Vandaag gaan we op de fiets naar Girona. Het is de hoofdstad van Noord Catalonie. De stad is ooit gesticht door de Romeinen en in de 8ste eeuw door de Moren bezet. Het zal in de loop van de vele jaren die volgen nog een groot aantal belegeringen moeten doorstaan. We halen bij de een stadsplattegrond, parkeren daar de fietsen en gaan aan de wandel. Girona wordt wel het Venetie van Spanje genoemd. Dat komt door de vele veelkleurige huizen die gebouwd zijn aan de rivier de Onyar. Met ons fotograferen heel veel toeristen vanaf de bruggen de gevels. Het is jammer dat veel van deze huizen slecht onderhouden zijn. De catedral de Santa Maria is een indrukwekkende kerk die je pad binnenkunt als je negentig treden hebt beklommen. Ons wordt dat bespaard; we kunnen en mogen de kerk niet in en oom het omringende gebied is afgesloten. Er wordt een film opgenomen, tja dat is dus pech hebben. Maar dat maakt Girona voor ons niet minder mooi, het oude centrum is schitterend, nauwe straatjes, trappetjes die leiden naar mooie oude pleintjes, kleine winkeltjes met echt leuke kleding en dergelijke. Geen drommen toeristen zoals in Barcelona, maar gezelligheid. We genieten enorm. Van de negende tot de vijftiende eeuw woonde er een grote Joodse gemeenschap in Girona, die wijk heet El Call en is prachtig met respect voor het verleden gerestaureerd. Het is een labyrint van kleine steegjes, in elkaar overlopende huizen, trappen en kleine pleintjes. Een mooi klein museum, gelegen in de vroegere synagoge, probeert ons een beeld te geven van het leven van de Joden destijds. Boven de deurposten zien we bij sommige huizen nog de mezoeza's boven de duerposten hangen. Daarin zal een klein deel van de thora en de tekst herinnerde de mensen eraan volgens de wet te leven.                                           We lunchen heerlijk en vervolgen onze stawandeling, die tenslotte eindigt met het kuieren over de stadsmuren. Na nog een heerlijk ijsje te hebben genuttigd fietsen we weer terug naar de camping, waar we 's avonds lekker eten op de camping.