Laatste dagen in Toaraja land

Dinsdagmorgen starten we de dag zowaar met mooi weer. Dat is  heel fijn want we maken ' s morgens een trekking. Met Joseph onze gids gaan we aan de wandel over nauwe slingerpaadjes door de jungle. Wat eenkleuren groen! Af en toe komen we in deze verlatenheid ook nog langs een huis. De mensen die er wonen groeten allemaal vriendelijk. Een vrouw vertelt dat we eenander pad moeten volgen omdat het noodweervan de vorige avond bomen ontwortelt heeft die nog over het pad liggen. Over hun rijstschuur is ook een boom gevallen. Joseph vindt een ander pad en het is goed uitkijken en voorzichtig lopen want door de vele regen is het verry slippery. Aan het eind van de wandeling komen we uit op de straat en stoppen we bij een gebouw waar we moeten plaatsnemen op stoelen die buiten staan. We krijgen thee of koffie aangeboden. Dan blijkt dat we zijn bij Buntu Lobe, een tehuis waar 22 kinderen wonen  en dat gefinancierd wordt door Het Schone Streven een Nederlandse reisorganisatie. De kinderen en een van hun leiders gaan voor ons optreden. Ze maken muziek met zelfgemaakte bamboe instrumenten, (die worden ook gebruikt voor traditionele muziek), ze zingen en dansen voor ons. Ze doen ontroerend goed hun best en natuurlijk kopen we de dvd die ze te koop aanbieden.                                                     We lunchen in een klein restaurantje en eten heerlijke kip die gekookt is in een uitgehold stuk bamboe. Hierna gaan we naar de graven van Lemo. Aan de buitenkant van een druipsteengrot in kleine nissen en spleten in de rotswand staan diverse doodskisten. De een is wel een paar honderd jaar geleden er al geplaatst de ander zeer recentelijk. Op een soort balkon staat een aantal tau tau, sommige levensecht. De binnenkant van de druipsteengrot kunnen we ook in. Een jongen met een grote gaslamp neemt ons mee en weer worden we getroffen door wat we zien. Oude doodskisten, kapotte kisten met skeletten en botjes eronder, zeer recent geplaatste kisten. Wat me het meest treft is een kapotte kist met een skelet omgeven door sigaretten en muntgeld. Op een gegeven moment ben ik er wel klaar mee ik heb voorlopig genoeg kisten skeletten en botjes gezien. Ik wil de grot uit, het leven in!               We rijden door de bergen terug naar ons hotel. Met onze twee mannen drinken we nog een Bintang, dat moet wel binnen gebeuren want het hoost weer met onweer dit keer, daarna nemen we afscheid van Joseph onze gids. Met de paraplu op gaan we Rantepao weer in om te eten bij Aras. En weer hebben we een onvergetelijke dag achter de rug.