De gouden rotspagode Kyaiktiyo

Na een relaxte avond buitenzitten volgt een mi nder geslaagde nacht. Dauwe wordt kots misslijk steunt,kreunt, boert, bed in bed uit en af en toe  moet hij overgeven, de arme jongen. Aanvankelijk heb ik nergens last van maar rond 500 uur voel ik me ook niet bijster fit. We slaan het ontbijt over en staan om 7.00 klaar om naar de rotspagode te gaan. ThantZin brengt ons naar het dorp en daar staan trucks met acht banken in de laadbak klaar om de gelovigen en ook niet gelovige toeristen naar boven te brengen. Het is er smoordruk. Honderden mensen, veelal gezinnen met kindertjes staan klaar om vervoerd te worden. Dauwe en ik klauteren in de laadbak en onder het motto er kan nog meer bij wordt er nog een aantal mensen de laadbak ingestuurd. Als een stel makke schapen laat iedereen het over zich heen komen. De truck rijdt in konvooi naar boven, bij bijzondere dagen rijden er 150 trucks de berg op en af. Ongelooflijk. De rit de berg op duurt een uur, afgronden, haarspeldbochten, wachten op tegenliggers het hoort er allemaal bij. Echt comfortabel is het niet en we zijn zo misselijk!

Eenmaal boven aangekomen betalen we entree en het klauteren naar de o zo heilige rots kan beginnen. Mensen die nietkunnen of willen lopen worden in draagstoelen naar boven gebracht. Vol verbazing beleven we het allemaal mee. En dan boven de wiebelende rots waar alles om draait. Diep gelovige mannen, vrouwen en kinderen beplakken de rots met blaadjes goud, steken geldbiljetten tussen de spleet van de rots, bidden vol devotie, duwen tegen de rots en als deze dan wiebelt is het gebed verhoord. Rond de rots zijn allemaal kraampjes, kinderen rennen er rond, monniken knikken vriendelijk, hele families zitten op kleedjes te picknicken en wij. Wij zijn zelfs te misselijk voor een glas water. We stappen weer in een truck en wandelen terug naar het hotel rollen het bed in, zetten de wekker op 11.45 en vallen meteen in een diepe slaap.

De middag is een kwelling voor mij. Ik voel me steeds zieker worden en op een gegeven moment vraag ik ThantZin te stoppen, hij doet dat meteen bij een klein miniwinkeltje. Ik mag gebruik maken van het toilet en moet vreselijk overgeven. Wat een smeerbede maak ik ervan. Gelukkig hangt er een douche en kan ik alles schoonspuiten. Ik ga achter in de auto liggen en slaap tot we aankomen in Hpaan.

Na een poos te hebben geslapen maken we nog een wandeling ik weer redelijk fit, Dauwe als een zombie. We eten een broodje, kopje cup of soup en gAan maar weer slapen, morgen nieuwe ronde nieuwe kansen.