In de deelstaat Shan

Het is inmiddels zaterdagavond en de hoogste tijd om jullie weer eens te melden wat we allemaal beleven. We hebben echter geen wifi en het internet is regelmatig uit de lucht en daarbij ook og supertraag.

Mijn laatste verhaal is uit Kalaw. Daar hebben we een leuke trekking gemaakt naar twee bergdorpjes waar etnische minderheden wonen. En jahoor er was weer een bruiloft en we werden weer uitgenodigd. Dit keer nemen we de uitnodiging om thee te drinken maar aan en even later zit we blootsvoets op een stromat tussen de dorpelingen in en drinken ook thee, eten sinaaappelpartjes en proeven salade van theebladeren, niet echt heel lekker.

De volgende dag verlaten we Kalaw en gaan we richting het Inle meer. het is weer een dag lang in de auto zitten maar gelukkig valt er onderweg weer van alles te zien en te beleven.

We drinken thee bij een kraampje waar ze ook betelnoten verkopen. De vrouw en haar dochter showen ons het hele proces van het samenstellen van een lekker pakje "tropische kauwgum" . Eerst wordt een blad ingesmeerd met limesteenpasta, niet te veel en precies lekker op smaak gebracht, dan gaan er verschillende kruiden bij en een kwart betelnoot, vakkundig wordt het blad dicht gevouwen en klaar is het,  voor velen, smakelijke hapje. Na 10 minuten kauwen heb je heel vieze rode spuug en dat wordt vakkundig met een boog op de grond gespuugd. Je moet af en toe echt uitkijken anders heb je een klodder rood slijm over je voeten. Terwijl wij staan te kijken komen er steeds meer mensen kopen. De vrouw zegt lachend dat wij haar trekpleister zijn. We drinken er een kopje koffie, krijgen een kopje thee en betalen dan voor ons drietjes omgerekend 30 eurocent.

Aan de kant van de weg worden allerlei ambten uitgevoerd. Zo nemen we een kijkje bij een familie die bamboestoelen maakt. Ik vind het echt knap hoe ze met het Middeleeuwse gereedschap dat ze gebruiken stoelen kunnen maken waarin je ook nog kunt zitten. Veel zitcomfort geeft het niet maar daar let niemand op in Myanmar.

Ossenkaaren zien we af en toe meer dan gemotoriseerd verkeer en bij de plaatselijke marktjes staan vaak paardenkoetsjes te wachten.

Eindelijk komen we aan bij ons guesthouse aan de noordkant van het Inlemeer. Hier zullen we drie nachten slapen.Allervriendelijkst worden we ontvangen met een potje thee. De kamer ziet er redelijk uit, en we kunnen buiten zitten op de bamboestoelen die we onderweg gefabriceerd zagen.

Er lopen veel toeristen rond in het gehucht en er is zowaar een restaurantje waar ze pizza verkopen. Daar gaan wij eten, de smaak van de fried rice kennen we zo langzamerhand wel.. Als we rond 7.30 uur naar ons guesthouse lopen begint het al rustig te worden op straat. Uitgaansleven kennen ze hier echt niet.

Vrijdag. Vandaar gaan we naar Taunggyi en het stenen woud van de pagoden in Kakku. Taunggyi is een redelijk grote stad voor begrippen in Myanmar. Er wordt vandaag de vijfdagen markt gehouden. Dat is een markt die om de vijf dagen ergens in een plaats rond het meer wordt gehouden. Vrouwen van de Pao-stam komen met hun groenten, kippen en vissen naar de markt; gekleed veelal in klederdracht. Het is een prachtig schouwspel en smoordruk. De mensen in Myanmar eten van een dier echt bijna alles. We zien als lekkernij geroosterde kippenkoppen met snavel en al, geroosterde kippennekjes, geroosterde kippenpoten en dan echt de poten. Ik word er niet hongerig van, maar leuk om te zien is het wel.

We moeten naar een kantoor en krijgen een gids toegewezen die met ons meegaat naar Kakku. In Kakku staan meer dan 2000 pagoden, allemaal opgesteld in rechte rijen. Aan de umbrella's in de top hangen allemaal belletjes en het is een prachtig sereen geklingel. Tot 2000 waren de pagoden net zo overwoekerd als de Angkor Wat in Cambodja, maar dankzij donaties uit de hele wereld zijn de pagoden nu allemaal gerestaureerd. Binnen in de pagoden staat altijd een Boeddhabeeldje soms ook aangekleed. Onze gids is een heel aardig meisje van de Pao-stam, traditioneel gekleed, Ze vertelt van alles over de pagoden. Het is te zien dat er een stroming is in het boeddhisme die uit India komt want veel pagoden hebben versierselen die doen denken aan Indiase tempels.

We lunchen in Kakku. Onderweg naar Taunggyin stoppen we bij een traditioneel dorp van de Pao-stam. Die wonen in huizen van bamboe zonder ramen. Ze wonen op de eerste verdieping, daar koken, eten en slapen ze, wat zal het er rokerig binnen zijn. We kunnen er niet kijken want alle mensen zijn op het land aan het werk. De reden dat er geen ramen zijn is dat bij een aanval van de vijand niemand kan zien dat er iemand binnen is. Nu worden er ook huizen gebouwd met ramen erin omdat de angst voor de vijand niet meer nodig is. Staan alle ramen van een huis open, dan is dat het teken dat er een dode in huis is. Zo kan de geest zijn weg naar buiten vinden. Daarna rijden we door naar Taungyi om het meisje terug te brengen. Tegen 4.00 uur zijn we terug bij ons guesthouse.

s Avonds eten wel heel lekker bij een piepklein heel eenvoudig Indiaas restaurantje.

En dan nu vandaag. We gaan vanmorgen al vroeg op pad naar de jetty waar talloze bootjes liggen te wachten het Inlemeer op te gaan. ThantZin heeft een bootje geregeld voor ons,met drie stoelen met kussens erin. Hoe luxe kun je het hebben.

We varen het meer op en het is best goed dat we nog een vest aan hebben het is nog frisjes. We waren een kanaaltje door en komen op het grote meer dan meer dan 22 km lang is. Meteen zien we al een visser. Het typische aan de vissers in het Inlemeer is dat ze roeien met een been, de roeispaan klemmend onder de oksel. Ze hebben dan de handen vrij om een net te laten zakken in het meer, zwemt er een vis het net in, dat kunnen ze zien want het water is glashelder, dan spietsen ze met een stok de vis eraan. Het is verbazingwekkend om te zien.

Overal om ons heen zien we de vissers zo bezig, wat een leuk schouwspel. We varen langs de drijvende tuinen van het meer. Op die drijvende tuinen worden allerlei groeten en bloemen verbouwd, maar het meest van al tomaten. Lange bamboepalen zorgen ervoor dat de drijvende  tuinen niet wegdrijven. Met kleine bootjes, eigenlijk uitgeholde boomstammen, varen de tuinders tussen de tuinen door. Dit is wel weer heel bijzonder. In een van de dorpen langs het meer is vandaag vijf dagen markt en natuurlijk gaan we er weer kijken. We leren de smaak van Birmese crackers waarderen, en eten allerlei ons volledig onbekende dingen. We zien een bak met gedroogde rode  mieren die als lekkernij geroosterd worden samen met pinda's. Dat proeven we toch maar niet. Veel vrouwen dragen de klederdracht van de Pao.

De dag staat bomvol bezoeken aan traditionele dorpjes met huizen gebouwd op palen. Geen straten alleen maar slootjes en bruggetjes. De was wordt gedaan in het water van het meer, men wast zichzelf, men doet er zijn behoefte (good food for the fish) en poetst er de tanden.

Net als in Kakku is ook hier een woud van pagoden. alleen deze zijn nog overwoekerd door struiken en vaak stuk. Maar tja ze zijn ook al meer dan 1400 jaar oud dan wordt het sleets. De vrouwen dragen de gekochte waar in een mand op de rug, een soort rugzak. wij kopen zo'n mand om als krantenbak op het terras te gebruiken.

Bij een smederij nemen we ook een kijkje. Het doet ons meteen denken aan de gongfactory in Bogor. Hier kopen we een handgemaakte gong voor onder de terrasoverkapping.

We bezoeken een weverij waar ze prachtige stoffen weven van zijde en de draden getrokken uit de stengels van de lotusplant. Het is alleen jammer dat de prijs schrikbarend hoog is van deze stoffen. Ook longneck vrouwen uit dorpen verderop aan het meer zijn er aan het weven.

Als we terugvaren naar het dorp hebben we een prachtige dag vol indrukken achter ons liggen. Morgen moeten we weer 8 uur in de auto dat is andere kooek. Maar wie weet wat we allemaal weer gaan zien onderweg. Het is nu 21.30 uur en de eigenaar van het gusthouse wil volgens mij gaan slapen dus stop ik met typen.