Afscheid nemen en verder reizen

Vandaag is het 18 maart. We zijn in Evora op een camping aan de rand van de stad. Er is beperkt internet maar ik waag een poging het een en ander te melden.

Vorige week vrijdag was weer eens dag voor een fietstocht en wel naar Olhao. Dauwe moest nieuwe sneakers kopen. Op de laatste dag dat Rien en Marianne er waren heeft hij " wildgeplast" bij de lagune van Fuzeta, maar ja het kwaad strafte zichzelf want hij stapte in de olie en zijn schoenen zijn zo vies versmeerd dat er nieuwe moeten komen. Gelukkig hebben ze ook in Portugal All Stars en kan mijn lief weer netjes geschoeid door het leven. We drinken iets op een terras aan de haven en wat oogt het er anders nu er geen markt is. Alsof het een andere plaats is. ' s Avonds eten we met 15 mensen bij Corrie en Eugene . 'S Middags heb ik voor hen salades gemaakt, fijn is het ook een steentje in het werk te kunnen bijdragen. Het is een heel gezellige avond en het eten is heerlijk. Het gezelschap is weer zeer gevarieerd en daar houden wij wel van.

De volgende morgen al weer de laatste keer op de fiets naar de markt. Wat is de tijd voorbij gevlogen. We zien een aantal paardenkarren met zigeuners en verbazen ons zoals iedere keer over het donkere uiterlijk en de zwarte kleren van de vrouwen. Dauwe maakt de camper aan de buitenkant schoon, we halen ons huisje Casa Rsonha 2 leeg, nemen afscheid van Dorine en Jan en realiseren ons dathet heerlijke verblijf in Moncarapacho er bijna opzit.

's Avonds komen Joop en Truus de andere huurders nog een wijntje drinken en we vinden het alle vier jammer dat we zo snel alweer afscheid van elkaar moeten nemen.

Zondag worden we allerhartelijkst uitgezwaaid en we weten het zeker bij gezondheid en welzijn komen we wel terug in Moncarapacho!

We verlaten de Oost Algarve en hoe dichter we bij Albufeira komen, hoe drukker het wordt op de N125. Na een kijkje bij het strand komen we rond 3.00 uur aan in Alvor. De camping heeft plaats genoeg maar het is toch zoeken naar een plaatsje, alles is zo rommelig geplaatst. Als de camper is geinstalleerd lopen we nog even door het plaatsje, wat best wel toeristisch is maar wel leuk en komen we uit bij een prachtig wandelpad dat door een lagune en langs het strand lijkt te lopen. We wandelen een klein stuk van het pad maar het wordt frisjes en in een zonnehemdje is het te koud om langs de zee te lopen. We besluiten de volgende dag wel terug te gaan. 

Maandag, we doen eerst maar eens even boodschappen, en gaan nade lunch aan de wandel. Hoewel de zon volop schijnt is het iets minder warm dan de voorgaande dagen. We maken een prachtige wandeling over eenhouten vlonderpad dat heel mooi is aangelegd. Het strand is hier weer heel andersdan bij Albufeira. Hier geen rotsen maar eenlang breed zandstrand maar geen schelpen zoals bij Barril. 

Dinsdagmorgen rijden we verder, nu naar de meest Zuidelijke punt van Portugal Sagres en St. Vincente. De winderige kaap in het uiterste zuidwesten van Europa is indrukwekkend. De oceaan beukt met woeste golven tegen de 60 meter hoge kliffen. Het regent, de lucht is onheilspellend donker en er is niets meer dat doet denken aan het mooie zomerweer.  Voor we naar buiten gaan verwisselen we de korte broeken voor spijkerbroeken en dat is maar goed ook. Tjee wat is het koud op de kaap. 

We vervolgen onze weg nu langs de westkust van Portugal. Het landschapis heel anders dan in de Algarve, geen sinaasappelboomgaarden, veel minder bergachtig, wel heel veel eucalyptusbomen en bloeiende mimosa in verschillende geeltinten. Prachtig om te zien. Een aantal keren gaan we de doorgaande weg af om te kijken bij de zee. We snappen niet goed waarom de kust hier zo geliefd is bij surfers. Er zijn minieme zandstrandjes, heel veel rotsen in zee en onstuimige golven. 

In Vila nova de Milfontes vinden we een camping , bijna direct aan zee. We horen de golven en zien een mooie zonsondergang waarbij de lucht wel heel veel dreigende wolken heeft. 

Vanmorgen rijden we rond 11.00 uur weg van de camping. We gaan door de Alentejo, een prachtig afwisselende reis. We rijden langs olijfgaarden die hectares groot zijn. Geen mooie knoestige olijfbomen, maar het lijken wel keurig gesnoeide appelboompjes. Daarna tuffen we door een gebied met weilanden zo groot en uitgestrekt alsof het de prairies in Canada zijn. Verkeer is er nagenoeg niet en dat snappen we ook wel; de wegen zijn ook zo slecht. De camper heeft heel wat te verduren. Ook vandaag weer heel veel eucalyptusbossen en kurkeiken. Uiteindelijk komen we aan in Evora, de stad die we morgen gaan bezoeken.