Vervolg.....

Tja en dan blijkt bij thuiskomst dat de internetverbinding een hapering heeft gehad en maar een deel van mijn relaas is opgeslagen en verzonden. Dus ga ik eenmaal weer thuis maar verder met Salamanca. We vinden het een heel mooie maar wel ' echt' een Spaanse stad. Qua dynamiek doet het ons denken aan Madrid, maar het is zo jammer dat de vele uitnodigende terrassen allemaal verlaten zijn vanwege de kou. Huiverend lopen de mensen door de straten. Als het dan ook nog begint te regenen zijn wij er wel klaar mee, we gaan naar de camper en stappen daar tot op het bot verkleumd weer binnen.

Salamaca heeft drie stadscamping waarvan een met wifi en die kiezen wij. De receptie is gesloten maar bij het hotel dat ernaast is gelegen kunnen we ons aanmelden. Uiteraard is er plaats in overvloed. Als aardigheidje krijgen we korting coupons voor het restaurant en daar maken we die avond graag gebruik van.

Zondag begint de thuisreis. Nu niet meer klungelen maar doorrijden en proberen vanavond Bruges een voorstadje ten noorden van Bordeaux te halen. Het weer is prut, veel regen en absoluut niet warm, laat staan zonnig. Zelfs bet kopje koffie onderweg en het broodje nuttigen we binnen. Rond 5.30 uur zijn we op de camping in Bruges en dan zijn we er ook helemaal klaar mee. We gaan meteen maar met Bo aan de wandel want wat beweging na een dag zitten is heel fijn.

Maandagmorgen is er ook weer die wekker, echt niet fijn. Wat een verschil rijden op zondag of op maandag. Het is hartstikke druk rond Bordeaux maar gelukkig worden we niet geplaagd door files. Het weer is een stuk rustiger dan de vorige dag geen storm of regen. In het zuiden van Frankrijk bloeien de vruchtbomen uitbundig en wat is dat toch mooi. De reis verloopt spoedig, hoewel we het grootste deel via de tolwegen gaan rijden we wel via de route national naar Poitiers. Bij Parijs volgen we de 86 en komen we niet uit op de peripherique terwijl onze Miep dat wel wil. Bij Peronne vinden we een mooie camping waar we rond 6.00 uur arriveren.

Dinsdag, omdat het vandaag niet meer zover is staat de wekker een uurtje later. We tuffen in een mooi gangetje naar Nederland en zijn rond 3.00 uur weer thuis. Hier en daar bloeit een moedige narcis een enkele struik heeft groene blaadjes mar dat zijn de enige tekenen van de lente. Maar.......het ruikt wel naar het voorjaar als we de camper uitstappen.

s 'Avonds komen de kinderen en kleinkinderen borrelen en eten en wat is dat toch weer fijn om elkaar in levende lijve te kunnen knuffelen en zien. We hebben elkaar veel te vertellen en heel dankbaar en gelukkig rollen wij die avond ons waterbedje weer in.