Spaans binnenland

Dinsdagmorgen, voor we de Franse kant van de Pyreneeën verlaten rijden we nog naar de Hospice de France,  omdat je vandaar een prachtig panorama schijnt te hebben op de bergtoppen rond Bagneres. De weg gaat met heel veel bochten omhoog en bij de auberge is een grote parkeerplaats waar we de camper kunnen stallen. Het beloofde mooie uitzicht is er niet  alle bergtoppen liggen in de grijze wolken.. We eten er een broodje en tuffen weer naar het dal. We willen richting Lleida en zien wel hoever we komen. De uitzichten onderweg zijn prachtig, wat is de zuidkant van dePyreneeën  mooi. Het is jammer dat er alleen maar parkeerplaatsen aan de andere kant van de weg zijn. De bergen zijn roze gekleurd door alle uitbundig bloeiende balsemienen. Hoe zuidelijker we komen hoe beter het weer lijkt te worden. We rijden langs een heel groot groen stuwmeer omringd door prachtige rotsformaties. In het plaatsje Bernabarre, waar een oud fort neerkijkt op het dorp zien we een camping. Het is rond 5.00 uur een prima tijd om te stoppen. De camping oogt wat verlaten en rommelig. Een receptie is er niet, wel een toiletgebouw en elekriciteitsunits. We zetten de camper neer, sluiten stroom aan en gaan maar eens rondkijken. Achter de camping is een verlaten sportcomplex en een gebouwtje dat wellicht de receptie is maar geen mens te bekennen. We wandelen het dorp in, klimmen naar boven naar het fort, vanwaar we een mooi uitzicht hebben. Er is geen winkel in het dorp te bekennen dus geen brood de volgende morgen. We verwachten ' s avonds nog wel iemand die geld komt innen, maar dat gebeurt niet.

Woensdag. Na eennacht ongewild clandestien te hebben gekampeerd gaan we richting Mozon. Het heeft ' s nachts  zo hard geregend dat er shovels aan te pas moeten komen om de weg moddervrij te maken. In Mozon is een camperplaats waar we graag gebruik van maken. Het oude centrum van Mozon is schilderachtig mooi, nauwe straatjes waar je gemakkelijk van het ene balkon naar het andere balkon tegenover kunt springen. Hoog boven de plaats ligt een kasteel van de kruisridders, gebouwd in 1200, dat gaan we bekijken. Het is prachtig gerestaureerd en met dank aan de audio guide krijgen we een goed beeld van de indeling van het kasteel. De strategische ligging maakte het vast tot een prima plaats om bij te tanken onderweg naar Jeruzalem. De grote oude kerk in het oude centrum is heel vroeger een moskee geweest en dat is aan de buitenkant nog goed te zien. 

We rijden verder, het landschap verandert, de bergen maken plaats voor glooiende hellingen begroeid met steeneikjes, amandelbomen en granaatappelboompjes.  Het is vaak dor en droog met een eigen schoonheid. Overal in het landschap zien we langwerpige smalle schuren sommige wel drie verdiepingen hoog, daar worden zo te ruiken varkens gemest. De dorpjes waar we langs en doorrijden ogen erg armoedig en vaak ook onverzorgd. Soms is het of we door uitlopers van het Atlasgebergte in Marokko rijden. Op internet heb ik gelezen dat er twee campings zijn in Lleida. Ik heb alleen dom, heel dom,  geen adres genoteerd en de campinggids geeft geen vermelding, de navigatie ook niet. Dan maar op zoek naar de camperplaats, maar deze blijkt wel 10 km buiten de stad te liggen. We zijn op deze manier wel klaar met Lleida en rijden verder, dan maar naar Prades, schijnt ook mooi te zijn. Camping parc Prades is een prima camping, en met allerlei informatie van het leuke meisje bij de receptie wellicht een plaats om een paar dagen te blijven.

Donderdag. Na een nacht met heel veel regen worden we wakker in een kleine wereld. Het is alsof er wolken zijn neergedaald over de camping. Het zicht is nog geen 75meter. Dit lokt niet te gaan wandelen of fietsen. Dan weer regent de wolk leeg en is het even iets helderder, dan weer komt er nieuwe wolk over ons hangen. Dit gaat zeker door tot drie uur. Dan wordt het bijna droog en gehuld in de regenjas met paraplu lopen we even naar het dorpje Prades. Wat is dat verrassend mooi. De. Huizen zijn opgetrokken van rode brokken steen, hebben kleine ijzeren balkons  en staan aan smalle straatjes. Het plaza major is een plaatje!  We hebben geen fototoestel mee jammer. Als we teruglopen miezert het weer. Rond vijf is het opnieuw droog, we gaan nog een keer naar het dorp nu met fototestel. Eenmaal terug  blijft het droog en met een dik vest aan kunnen we nog even buiten zitten. Veel om mee te koken hebben we niet dus we gaan straks wel eten in het restaurant van de camping. En dan morgen maar afwachten hoe het weer zal zijn, is het nog zo somber en nat gaan we door naar Taragona.