Rond het Poso meer

Donderdagmorgen, worden we wakker met zowaar hier en daar blauw aan het zwerk. Douchen is er niet bij we moeten genoegen nemen met een mandi bak ijskoud water en dat is na een niet echt warme nacht best wel frisjes. Maar komop we miepen niet, ook dit hoort bij reizen. We eten  ons ontbijtje, uiteraard met  glibberig gebakken eieren en pikzwarte koffie , gelukkig maken de heerlijke kleine banaantjes veel goed. Vandaag gaan  we met een motorboot het Posomeer op. De vorige avond hebben we al kennis gemaakt met Petrus onze  nieuwe gids, een leuke jonge vent met een prachtige lach. Het meer is wel 40 km lang en bijna overal 17 km breed. Het is echt low season, er is geen een anders boot op het meer te zien. Onderweg stoppen we twee keer en wandelen we door kleine eenvoudige dorpjes die alleen per boot of bromfiets te bereiken zijn. Het straatbeeld is hier nog net zo als 17 jaar geleden toen we voor het eerst op Java kwamen. Wij zien geen vooruitgang. Petrus beaamt die gedachte van ons. Volgens. Hem beperkt zich de vooruitgang tot de grote steden en Bali maar geldt deze zeker niet voor het platteland. We lopen nog even naar eenkleine waterval en krijgen bij het betalen van de entree een doerian cadeau. Hier en daar raapt Petrus een mango op, die zijn straks lekker na de lunch. We lopen door cacaoplantages en de gids vertelt dat het over de hele wereld heel slecht gaat met de verbouw van cacao. De vruchten komen wel aan de bomen maar tegen dat ze geel en rijp moeten zijn , zijn ze zwart en leeg. Niemand weet de oorzaak en tot in Brazilie speelt hetzelfde probleem. Veel boeren in Sulawesi kappen de bomen en gaan over tot het verbouwen van rijst. En mede daardoor betalen wij steeds meer voor onze chocoladereep.                                                                          Rond het middaguur komen we aan bij Tandobone. Het ligt aan een klein zandstrandje halverwege Tentena dat ligt aan de noordkant van het meer. De eigenaar is getrouwd met een Nederlandse vrouw, maar zij is niet aanwezig. Ons onderkomen is een  houten huisje met een veranda. Het oogt prima en eenvoudig. We klungelen 's middags wat rond en dat is prima. Op de rijstvelden zijn mensen hard aan het werk. Inmiddels schijnt de zon af en toe en is het best warm. We beleven weer een prima dag en ondanks het minder mooie weer, ' s avonds en 's nachts stormt en plenst het genieten we volop.                          Vrijdagmorgen regent het nog steeds als we wakker worden maar tijdens het ontbijt , dit keer pancakes en verrukkelijk vers mangosap, wordt het droog. We gaan wandelen aan de overzijde van het meer naar een waterval. Daar gaan we met de auto heen. Om bij de auto te komen moeten we eerst een stukje varen, dan lopen door de jungle en daar staat onze driver te wachten. Hoe kan een Nederlandse vrouw hier aarden, volledig afgesloten van de rest van de wereld. De waterval is mooi, de wandeling prima te doen. Daarna lopen we nog even door een echt Balinees dorp. Onder Soeharto moesten inwoners van Bali voor transmigratie naar het dunbevolkte  Sulawesi. Ze gingen en namen hun eigen cultuur mee, inclusief de tuintempels. We lunchen heerlijk tussen de rijstvelden en kunnenterug bij onze cottage een poosje in de zon zitten.