Fietsen door Soweto en een bezoek aan het apartheidsmuseum.

Zondagavond. Het is 18.07 en na even 10 minuten op bed te hebben gelegen is het nu tijd om het blog van leesvoer te voorzien.  

Vrijdagavond  begint onze Zuid Afrikareis. . Met de trein reizen we naar Schiphol, Henk en Trijntje zien we in Zwolle. Nog nooit hebben we zoveel drukte meegemaakt op Schiphol. Tientallen mensen staan met ons te wachten op een plekje in de shuttlebus. Natuurlijk vindt iedereen een plaatsje en al snel zijn we op onze kamers in het Ibis hotel. We drinken nog een glaasje port en gaan slapen. 

Zaterdag. We zijn keurig op tijd op Schiphol en het inchecken gaat redelijk snel. Ook kost  het niet al te veel tijd om de doukana door te gaan. De vlucht verloopt prima en aangekomen buiten de airport van Johannesburg voelen we ons meteen thuis; 15 graden en regen. De kamers op de Game Airport Lodge zijn basic maar prima en we slapen alemaal goed.

Zondag. We staan op met redelijk weer en gaan optimistisch als we zijn voor de blote benen. Na het ontbijt worden we opgehaald voor de fietstour door Soweto. Een Nederlands echtpaar zit al in de auto en zij zijn vandaag ons reisgezelschap. Het is bijzonder om door het Zuid Afrikaanse land te rijden en allerlei Nederlands klinkende namen op de borden te zien. Zoals klipriviersberg, roodepoort enz. We rijden Soweto binnen en de driver vertelt ons dat er drie classes zijn in Soweto. De upperclass, de middle class en de underclas. We zullen ze alle drie bezoeken. Het kost wat moeite om de fietsen gebruiksklaar te maken, banden worden opgepompt, zadels bijgesteld, versnellingen gecontroleerd. Het is een hilarisch gebeuren met drie vrolijke jongens die ogenschijnlijk nergens een probleem van maken. Het is even wennen op de fietsjes, echt comfortabel is het niet maar wel leuk. We kijken ons de ogen uit, demensen op straat zijn allemaal even vriendelijk, ze zwaaien , lachen, roepen naar ons en we voelen ons geen moment onveilig. Als eerste bezoeken we de gedenkplaats van de scholierenopstand van 16 juni 1976. Duizenden zwarte scholieren gingen toen de straat op om te demonstreren tegen het feit dat ze op school Afrikaans moeten leren, voor hen de taal van de blanke onderdrukker. De opstand wordt meedogenloos neergeslagen, het vuur op de scholieren geopend en er vallen 23 doden. De eerste van hen is de 13 jarige Hector Pieterson. In de maanden die volgen komen honderden scholieren om. Het memorial is o.a. een foto van de dode Hector die wordt weggedragen. Wat een indrukwekkende foto. We fietsen verder en worden getroffen door het massale gezang uit kerken, het is tenslotte zondag. Ondanks de enorme armoe ogen de mensen niet slecht verzorgd, kraakwitte bloejes, dikke kleurrijk geklede mama's met mooie kindjes op de rug. Hobbelige droge veldjes waarop kinderen voetballen, of groepen mensen in witte kleren hun kerkdienst houden. We willen overal wel stoppen en foto's van maken maar dat wordt ons afgeraden. Bij een plaatselijke 'kroeg' stoppen we voor een biertje ook proeven we daar lokaal bier. Het smaakt als karnemelk van drie weken oud. Het kroegje is natuurlijk niet te vergelijken met dat wat ons bekend is als kroeg. Met de sfeer is het net zo, harde swingende muziek, dansende mensen die het allemaal leuk vinden dat wij er zijn. Het is een belevenis. Hierna fietsen we door naar de huisjes van de laagste classe, we rijden erheen door de vuilnisbelt en verbazen ons over de leefomstandigheden. Toilet in huis is er niet Dixie's staan buiten, ze worden een keer per week schoongemaakt, douches zijn er niet. Na afloop van de  fietstour eten we heerlijk in een soort huiskamerrestaurantje.                                                                     Hierna bezoeken we het apartheidsmuseum dat een onvergetelijke indruk achterlaat. Wat is het duidelijk hoe zeer Nelson Mandela vereerd wordt door het volk

Terug bij de lodge kunnen we een pizza bestellen die prima smaakt.