Storm in Cape Town.

Vrijdag. Na een nacht waarin de storm om het huis joeg zitten we weer om 8.00 uur aan het ontbijt. Luilakken is er niet bij. Het plan is om twee dagen gebruik te gaan maken van de sightseeing bus waarvan er veel exemplaren rondrijden in Cape Town. De halte is niet ver weg van de Upper Orangestreet dus gaan we er te voet heen. We komen langs een park waar het wemelt van de kleine grijs bruine grondeekhoorns. Het heeft die nacht zo hard gewaaid dat er zelfs een boom aan de rand van het park er ontworteld bijligt. Hoewel we tickets hebben voor een bezoek aan Robbeneiland zullen we daar niet heen kunnen. Onze reisorganisatie heeft de datum van de 'Kaap de goede hooptour' een dag vervroegd en voor die dag hadden wij tickets voor Robbeneiland geboekt, via het nternet. Jammer maar het is niet anders.                                                                                                                We kopen een buskaart voor twee dagen en stappen in. Oortjes in, luisteren en kijken. Opvallend is dat het centrum van de stad niet bewoond wordt door gezinnen. Kinderen, moeders met een baby op de rug, we zien ze niet. Wat we wel zien zijn enorm grote flatgebouwen, ook hier bijvoorbeeld Deloite en PWC. Net als overal op de wereld grote reklame borden van Samsung. Globalisering alom. In tegenstelling tot ZuidOost Azie, hier geen bromfietsen of tuk tuks, alleen maar auto's en echt geen oude vehikels.

Waar we ook kijken steeds weer hebben we een mooi gezicht op de tafelberg die onder de strakblauwe lucht er mooi uitziet.  De hellingen van de berg lijken vanaf een afstand begroeid met gars maar dat is niet zo. Het is zoals de ZuidAfrikanen noemen begroeid met fijnbos. Struikgewas omdat hoge bomen niet tegen de harde wind bestand  zijn. De grond is er zo vruchtbaar dat er maar liefst in totaal 8900 verschillende planten groeien en bloeien;  69% van alle planten groeit op de hellingen van de tafelberg. Wat leer je veel, tijdens zo'n busrit. De bus brengt ons via een schitterende kustweg naar Houtbay en Campsbay. Prachtige stranden en onvoorstelbaar dure luxe huizen en appartementen bepalen hier het stadsgezicht. De enige kinderen die we zien zijn een paar blanke kleuters onder de hoede van een zwart kindermeisje. Alsof er nog steeds in dat opzicht niks is veranderd sinds 1900.  De route gaat langs een baai waar de huisjes felle kleuren hebben. Dit is een stadsdeel waar vroeger de vrije slaven woonden. Als slaaf mochten ze geen gekleurde kleding dragen, eenmaal vrij kozen ze voor felle kleuren zowel voor kleding als voor de buitenkant van hun huizen.

In de foodmarket bij de Victoria en Albert harbour lunchen we, daarna nemen we de bus die gaat naar het station van de kabelbaan naar de top van de tafelberg. Pech!, vanwege de harde wind is de kabelbaan gesloten. Dat is een tegenvaller. We gaan terug naar de haven en kiezen voor een rondvaart door de havens. Maar ook hier closed vanwege de storm.Toch hebben we wel een leuke middag in de Victoria Albert Harbour is zoveel te doen te zien en te beleven dat we ons geen moment vervelen. We genieten van optredens van verschillende muzikanten. Tegen het eind van de middag blijven we luisteren naar een groep zingende jonge mensen. Ik kom met de leidster in gesprek. Ze vertelt dat ze hoogzwanger is en niet meer hard mag werken. Maar haar levenswerk is het schrijven van protestsongs op de melodieen van oude slavenliedjes. Haar koor is een groep jonge mensen uit de township waar niemand naar omkijkt en die zij op deze wijze een andere kijk op de wereld probeert te geven. Wat een mooie ontmoeting met een inspirerende vrouw.

 'S Avonds gaan we eten in de Crypte een jazz restaurant. We beleven een prachtige avond met een zeer muzikaal trio en een oudere zangeres die zo vol overgave zingt dat je je wel moet openstellen voor de muziek. Met een taxi gaan we weer naar huis. Nog een nachtje slapen en dan is het richting thuis.