Waar zijn de olifanten? Daar zijn de olifanten

Woensdag. Opstaan met mooi lenteweer dat is iets wat zeer goed bevalt. Vandaag is de tocht niet zo lang dus nemen we de tijd om het mooie GraaffReinet beter te bekijken. Bij aankomst waren we al bij verrast door de mooi gerestaureerde huizen in oude koloniale sfeer, vrolijk geverfd in sprekende kleuren. Ook de prachtige grote cactussen en vetplanten sommige meer dan metershoog en vol bloemen riepen onze bewondering op.
Ons ontbijt wordt geserveerd en is zoals gebruikelijk weer uitgebreid. Meteen daarna aan de wandel door de mooie plaats. We vinden een winkeltje waar we onze kooplust kunnen botvieren.
Bij het restaurantje van de vorige dag drinken we heerlijke koffie met een taartje want zus Joke is jarig en dat moet worden gevierd. 
De tocht naar het Addo Elephantcamp is niet heel spectaculair het mooiste zijn de prachtig bloeiende cactussen.
Rond 15.30 uur rijden we het camp binnen. We gunnen ons geen tijd om de rugzakken ook maar iets uit te pakken, nee we willen meteen het park in. We spotten koedoe's, zebra's, een groot soort wrattenzwijntjes, een paar olifanten en twee leeuwen. De ene leeuw ligt met vier poten in de lucht op de rug de andere staat demonstratief geeuwend op en laat zich fotograferen, althans zo lijkt het, na een paar minuten geeuwt hij nog een keer en valt hij neer. Zo van: het is genoeg geweest voor vandaag! Wat gaaf dit van dichtbij te kunnen zien. En dan ineens zien we twee jakhalzen , ik ben zo onder de indruk dat de foto's geen prijs zullen behalen. Wat een bijzondere dieren met hun lange dikke staarten.
Precies 18.30 uur , dan stopt de gate, zijn we weer binnen de hekken van het camp.
's Avonds smullen we van heerlijk eten en op tijd gaan we slapen.
Donderdag. Om 5.45 uur gaat de wekker. Om 6.00 uur gaat het parc open en we willen zoveel mogelijk wild spotten. Tot het ontbijt rond 10.00 uur zien qeen indrukwekkende wildlife. Dat klinkt blase. Na het ontbijt rijden we naar de zuidkant van het parc. Wat een dag beleven we. We zien stukken grasland met grazende zebra's, olifanten en wrattenzwijntjes. Alsof het een wildlife documentaire is. Het aantal koedoes, die alleen maar voorkomen in Zuid Afrika, en veel andere antilope soorten is een lust voor het zoekende oog. Wat we heel graag willen is olifanten zien. Nou dat zullen we. Bij een kleine waterpoel lopen er zeker een stuk of twintig. Ouderen en jonkies. Ze spetteren zichzelf en elkaar nat , een paar wrattenzwijntjes komen erbij maar durven  niet echt te gaan drinken. De volwassen olifanten reageren nauwelijks maar een paar pubers jaagt met  veel opschepperig gedrag de zwijntjes de bush weer in. Kostelijk om te zien. 
We rijden weer verder en opnieuw zien we grote kuddes olifanten. Rond lunchtijd hebben we zeker meer dan 60 olifanten bewonderd.
Om 18.30 uur gaat de poort weer dicht en we rijden weer richting het camp, via een grote omweg. Ineens zien we op het rode zandpad voor ons olifanten; moeders met baby olifantjes, pubers, moeders met grotere kinderen en een enorme olifantenstier van vast wel 4 meter hoog. Hij wappert wat met de oren en stelt zo te zien geen prijs op ons bezoek. De moeder met haar tweeling ook niet, gezien haar gedrag. We durven niet door te rijden en rijden voorzichtig achteruit. Steeds een paar meter , de olifantenkudde dwingt ons als het ware terug. Wat te doen? Keren en terugrijden betekent veel te laat bij de gate  aankomen en een gesloten hek aantreffen, doorrijden is veel te gevaarlijk en durven we niet. Dus toch maar keren en de weg terugrijden. Na een paar 100 meter rijdt ons een grote hoge  terreinwagen tegemoet. Op ons verzoek stopt hij. Wij vertellen van de kudde olifanten midden op het pad. De driver zegt ons maar achter hem aan te rijden. Hij grijnst wat en vindt ons vast angsthazen. Dauwe rijdt als een echte bumberklever achter de terreinwagen aan en zo gaan we de kudde tegemoet. Uiteindelijk gaan de grote dieren voor ons iets aan de kant,  maar ze lopen zo dicht langs de auto dat we ze kunnen aanraken. Wat een belevenis. We raken er die avond niet over uitgepraat. We lezen dat wr sinds de oprichting van het Addo, dat is bij a 80 jaar geleden, slechts drie keer een olifantentweeling is geboren. Hoe sleciaal dat wij vandaag een tweeling hebben Gezien