Senkang

12 februari 2016 - Sengkang, Indonesië

Het is vrijdagavond bijna 8.00 uur. Twee uur geleden zijn we aangekomen in Senkang, een weinig inspirerend plaatsje aan een snelstromende bruine rivier. Morgen gaan we naar het Tempeh lake.                                                                                                         Gisteren is een dag vol afwisseling geweest. Na het ontbijt gaan we de straat op en stappen we voorin in een becak, een fietstaxi. De man, die ik ' onze fietser' zal noemen brengt ons in een gezapig tempo naar de oude haven. Het zitten voorin de becak is weer een belevenis op zich. Het verkeert dendert bij ons langs, de uitlaatgassen zorgen voor een redelijke hoeveelheid fijnstof en wij heel relaxed om ons heen en genieten van de drukte om ons heen. Bij de oude haven mieten we zowaar entree betalen, als niet Indonesier zijnde, er liggen talloze Bukinese zeeschepen die worden geladen of leeggehaald. De Buginezen is het enige volk ter wereld datthouten zeeschepen als deze nog bouwt en timmert als honderden jaren geleden. Volledig met pen/gat verbindingen. Een voorbeeld van echt vakmanschap. Onze fietser neemt ons mee aan boord van zo'n schip. We zijn diep onder de indruk van de mensonwaardige omstandigheden waaronder het personeel werken moet. De slaapplaatsen zijn per persoon zo klein dat er alleen maar met opgetrokken benen op de houten vloer kan worden gelegen. Ook dat is als hondeden jaren geleden.                                            We nemen ook een kijkje bij de vissersbootjes die echt op die grote zee maar heel klein zijn. Huerna rijden we naar een lomale markt. We zijn er een bezienswaardigheid en iedereen wil graag op de foto. Een heel aardige jonge vrouw biedt ons allerlei lekkernijen aan die worden gefrituurd in komende olie. Het is smullen! Als we haar willen betalen wil ze absoluut geen geld, dat wij haar eten lekker vinden is voor haar de grootse beloning. Na de markt bezoeken we nog twee Chinese tempels en dan peddelt onze fietser weer terug naar het hotel. ' s Middags doen we niks binzonders dat kan eigenlijk ook niet want het regent enorm. Wanneer we 's avonds gan eten is het droog, toch neem ik voor de zekerheid de plu mee, dat is maar goed ook want urenlang is er een teopische regenbui en tot de enkels door het water lopen we terug naar ons hotel.                                                                                                                 Vrijdagmorgen het heeft de hele nacht geregend enoom bin het wakker worden plenst het nog. Om 7 30 uur worden we opgehaald door de chauffeur en een gids. We gaan vandaag een kanotocht maken en hebben voor de zekerheid de regencapes maar uit de bagage gehaald. Gehuld in onze gele regencapes stappen we in de kano envaren we door een schitterend landschap, de Weerribben maardan tropisch. 

Uiteindelijk komen we aan bij een woongemeenschap van niet meer dan dertig huizen. We stappen de kano en volgen onze gids over een heel smal paadje tussen de rijstvelden en de visvijvers door. Het is goed uitkijken waar we lopen en de drek krult me om de tenen. Bij een huisje, gebouwd op palen stoppen we. We worden uitgenodigd boven te komen. Via een wankel bamboetrapje klauteren we naar boven, daar wordt ons koffie en gebakken banaan aangeboden en de gids vertelt van alles over het leven van deze mensen. Sinds een jaar hebben ze electriciteit, enige luxe kennen ze niet. Was je vader boer word jij ook boer, was hij visser word jij visser, meer mogelijkheden zijn er niet. De ouders kiezen de huwelijkspartner en accepteer je dat niet word je verstoten. We maken veel foto's het is er ook zo prachtig. Eigenlijk is het de bedoeling dat we verder zullen wandelen en dan een grot bezoeken maar het pad verderop staat mer dan een halve meter onder water dus gaan we met de kano terug naar de auto. We rijden urenlang door een, landschap van groene rijstvelden tot we arriveren in Sengkang.

Foto’s

6 Reacties

  1. Trijntje:
    12 februari 2016
    Boeiend verhaal, heb er van genoten!
  2. Ellie Peereboom:
    12 februari 2016
    het is bijna ongelooflijk dat je zo in een wereld stapt waar je vrouw/man wordt gekozen.waar geen apps zijn. nog maar kort electriciteit ,waar men zich niet druk maakt over de laatste mode.maar waar men wel zorgt voor elkaar.lijkt me soms ook wrang om de armoede te zien.liefs Ellie
  3. An en Roel.:
    12 februari 2016
    Wat een andere en bijzondere wereld.Groetjes en geniet ze.
    An en Roel.
  4. Henk en Ina:
    12 februari 2016
    We leven weer helemaal mee met jullie prachtige verhalen. Fijne reis verder !
    Geniet ervan !
  5. Marianne en Rien:
    12 februari 2016
    Lieve Douwe en Jetteke,

    we proberen ons te verplaatsen in jullie "wereld", waar jullie nu zijn. Heel appart. Regen hebben wij nu niet, maar verder is alles anders. Geniet ervan en laat ons ook lekker "meegenieten".
    Gr.dikke kus, Marianne en Rien
  6. Josita Verweij:
    12 februari 2016
    Wat een verhaal al de eerste dagen, zeg ! Dat wordt nog wat de hele vakantie , we genieten weer fijn mee ! Kussen van ons