Naar de kust

Vrijdag met een gevoel van weemoed verlaten we het Addo elephantparc wat hebben we hier genoten, zoveel wilde dieren gezien in hun natuurlijke habitat, de beelden, de geluiden in de nacht, de prachtige luchten als de zon onderging, de sprookjesachtige sterrenhemel; herinneringen om te koesteren. We probeerden het vast te leggen in foto's en filmpjes maar het kan nooit weergeven hoe indrukwekkend het voor ons is geweest.
We rijden nog een stuk langs het Addo en verbazen ons over de vele struisvogels en bavianen die aan de rand van het parc lopen. 
Eenmaal richting Port Elisabeth verandert het landschap heel erg. Groene weilanden, frisgroene loofbomen, bloeiende bomen en veel lentebloemetjes in het gras. Ook mooi. Port Elisabeth laten we liggen en we kiezen voor een klein plaatsje aan de kust voor een kopje koffie. Grote huizen staan er en zowaar niet omheind door hekken met prikkeldraad. Het doet denken aan Zuid Europa. 
Tegen 2.00 uur zijn we bij de gate van het Tsitsikamma parc. Een reservaat langs de kust van de oceaan.  Het is 80 kn lang en 6 km breed. We hebben twee huisjes met uitzicht rechtstreeks op de branding. De golven zijn wel meer dan zes meter hoog en imposant. Zandstrand is er niet, alleen zwarte gevaarlijk uitziende rotsen. We zijn het parc nog niet binnen of we zien in de verte al een walvis water de lucht inspuiten. Vanaf dan is het:" kijk daar, oh zag je dat? Nee joh daar achter die grote witte golf" we zijn als vier opgewonden kinderen en genieten enorm. Na de lunch maken we een mooie wandeling die uitmondt op een wiebelige brug die over een zeemonding gaat. We zien nog een zeerob spelen in het water en hebben lol om de talloze kleine marmotten die tussen de struiken scharrelen. Als we ' s avonds na het eten de 500 meter teruglopen naar onze huisjes is het pikdonker. De lucht bezaaid met sterren en het enige geluid de de golven die met donderend geweld stukslaan op de stenen. Met dat geluid in slaap vallen is echt heel fijn.
Zaterdag, na een nacht heel lekker slapen is het heel ontspannen wakker worden met het geluid van de golven. Liggend vanuit ons bed bewonderen we meteen alweer de metershoge golven. Een uitzicht dan niet gauw verveelt.
Vandaag staat de dag in het teken van weinig doen. Na het ontbijt, waarvoor we wel helemaal naar het restaurant moeten lopen, doen we de handwas. Daarna maar weer een wandeling naar het restaurant voor ons kopje cappuccino. We nemen uit de kleine winkel benodigdheden voor de lunch mee. Natuurlijk doen we ondertussen ons best zoveel mogelijk walvissen en dolfijnen te onderscheiden. Het is gemakkelijker om de kleine leuke marmotten te tellen die voor de voeten wegschieten.
Het is na drie weken onze eerste luierdag en ook dat  bevalt prima. Henk en Trijntje maken in de loop van de middag een wandeling, Dauwe en ik kiezen  voor niksdoen. Tegen het eind van de middag krijgen we bezoek van mama duiker met haar kind. Een duiker is de kleinste antilope en het is voor het eerst dat we deze kunnen fotograferen. Zomaar onverwacht een klein cadeautje. 
Zondag. Om 7.30 uur zitten we al aan het ontbijt. We hebben pech de yoghurt is op dus dat wordt gewoon een broodje ei. De lucht is niet zo moi blauw als de voorgaande dag, wat hebben we toch een geluk gehad. 
Onderweg zien we een aantal keren bavianen de weg oversteken. Ze fotograferen lukt niet, ze zijn zo snel het bos weer in. 
We rijden door een compleet ander landschap dan wat we tot nu toe hebben gezien. Welvarender, grazige groene weilanden, bloeiende fruitbomen en andere bomen vol bloesems, rijk bloeiende bermen. Echt mooi. 
De huizen worden groter, het aantal blanken dat we zien eveneens. In dit opzicht blijft Zuid Afrika een bijzonder land. Zoveel zwarte mensen maar op de covers van de tijdschriften alleen maar blanken. Bijna altijd overal in de restaurants zwarte bediening maar grotendeels blanke gasten. Bij de tankstations en winkels idem.  
Het Zuid Afrikaans wordt weer meer de voertaal. Het bord met de tekst:"  oer van bobbejaane is verboode" doet ons lachen. We nemen aan dat bobbejaane de bavianen zijn.
De gardenroute die we rijden wordt hele stukken ontsierd door stukken bos en berm die door brand zijnverwoest. Wat hebben we dat al veel gezien deze reis.
In Mosselbaai drinken we koffie. Het is mooi gelegen aan de oceaan en duidelijk is dat hier het toeristenseizoen nog moet beginnen. 
We komen zo langzamerhand in het gebied waar struisvogels gehouden worden, voor vlees en eieren. In grote getale lopen ze door omheinde weilanden maar ze zijn lang niet zo mooi als hun familieleden die in het wild leven.
Daarna rijden we een lang stuk langs alleen maar akkers waarop graan wordt verbouwd dat  op veel plaatsen al gedorst is. 
In Swellendam een van de vier oudste steden van Zuid Afrika lunchen we. Het is een stad met mooie bewaarde koloniale huizen, brede straten, maar doet ongezellig aan. 
Tegen 15.30 uur zijn we in Montagu waar we slapen in Ariel guesthouse. Het is een prachtig patriciershuis met bloeiende rozen, bloeiende bougainville kortom een schitterende accommodatie. Ook het interieur is met oog voor detail gerestaureerd en ingericht. Henk en Trijntje hebben heel knus achter een kamerscherm een bad op leeuwenpootjes, hoe romantisch wil  je het hebben.
We wandelen nog een eindje door het dorp met zijn vele oude huizen. Het zal wel streng christelijk zijn, want alles is gesloten en we gaan dus noodgedwongen eten in een hotel, gelukkig is de keuken er prima.